Η συμβολή των σχολικών πολιτιστικών δραστηριοτήτων στην κοινωνικοποίηση των παιδιών με αναπηρία. Οι απόψεις των εκπαιδευτικών των Δημοτικών Σχολείων Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης της Θράκης

Περίληψη

Τα σχολεία ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης, σύμφωνα με τη θεωρία των επικαλυπτόμενων σφαιρών επιρροής, αποτελούν συστήματα τα οποία βρίσκονται σε συνεχή και άμεση αλληλεπίδραση με το ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον στο οποίο ανήκουν, καθορίζοντας την ποιότητα της μεταξύ τους συνεργασίας. Από την ανασκόπηση της βιβλιογραφίας εντοπίζονται κοινωνικά και εκπαιδευτικά οφέλη για τους/τις μαθητές/τριες με αναπηρία, όταν τα ειδικά σχολεία ανοίγουν προς την κοινότητα και επιδιώκουν συνεργασίες, συμβάλλοντας ουσιαστικά στην αποϊδρυματοποίηση των εν λόγω σχολικών μονάδων. Διαπιστώνεται ότι μέσα στα συγκεκριμένα περιβάλλοντα, οι μαθητές/τριες με αναπηρία εκπαιδεύονται και εξελίσσονται τόσο σε γνωστικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Σύμφωνα με το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο της χώρας μας, τα παιδιά με αναπηρία πρέπει να απολαμβάνουν την ισότιμη ένταξή τους τόσο στο εκπαιδευτικό σύστημα όσο και στην κοινωνική δραστηριότητα. Απαραίτητες προϋποθέσεις για να επιτευχθούν οι συγκεκριμένοι στόχοι θεωρούνται η θετική στάση της ευρύτερης κοινωνίας απέναντι στην αναπηρία και ο σχεδιασμός ενός ποιοτικού κοινωνικού περιβάλλοντος, που θα ευνοεί την αποτελεσματική αλληλεπίδραση ανάμεσα στα άτομα με αναπηρία και το κοινωνικό σύνολο. Με βάση την παραπάνω προβληματική, η παρούσα έρευνα εστιάζεται στη μελέτη των απόψεων των δεκαεφτά (17) εκπαιδευτικών στο σύνολο των οχτώ (8) δημοτικών σχολείων Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης στην περιοχή της Θράκης, μέσω ατομικών ημιδομημένων συνεντεύξεων, αναφορικά με τη σύνδεση που υπάρχει ανάμεσα στις πολιτιστικές δράσεις που πραγματοποιούν οι εν λόγω σχολικές μονάδες και τις συνθήκες κοινωνικής ένταξης των παιδιών που φοιτούν σε αυτές. Μέσα από τον αυθόρμητο λόγο των συμμετεχόντων/ουσών εκπαιδευτικών, διαπιστώνεται ότι η κοινοτικά προσανατολισμένη μάθηση συμβάλλει σημαντικά τόσο στην αποτελεσματική κοινωνικοποίηση των παιδιών με αναπηρία όσο και στην ευαισθητοποίηση των μελών της κοινωνίας, ενισχύοντας την αποδοχή της αναπηρίας και την άρση των προκαταλήψεων. Από τις συνθήκες αυτές φαίνεται να επηρεάζεται εξίσου η εύρυθμη λειτουργία του σχολικού πλαισίου Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης και συνακόλουθα η ομαλή σχολική και κοινωνική ένταξη των παιδιών με αναπηρία.