Οι ταινίες μικρού μήκους ως βοηθητικό εκπαιδευτικό εργαλείο στην παραγωγή λόγου στο Γυμνάσιο. Παραδείγματα δραστηριοτήτων στο μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας

Περίληψη

Η ταινία μικρού μήκους είναι ένα ιδιαίτερο κινηματογραφικό είδος που διακρίνεται για το πυκνό ιδεολογικό περιεχόμενο, τη σύντομη χρονική διάρκεια, τη συχνά απροσδόκητη πλοκή, την πολυσημική οπτική και την χρήση τεχνικών στον μέγιστο βαθμό, όπως τα πλάνα και η μουσική. Πολλές φορές, μάλιστα, προβάλλει την καινοτόμο προσωπική ματιά του δημιουργού της και δοκιμάζει πρωτοποριακές φόρμες στη δημιουργία της. Λόγω της πύκνωσης των νοημάτων, ιδεών και μηνυμάτων που περιλαμβάνει, προσφέρεται ως ξεχωριστό εκπαιδευτικό μέσο, αφού μπορεί να λειτουργήσει ως αφορμή για ποικίλες δραστηριότητες που βασίζονται στις αρχές της ομαδοσυνεργατικής και μαθητοκεντρικής μάθησης. Οι μαθητές/τριες, παρακολουθώντας ταινίες μικρού μήκους, έχουν την ευκαιρία να στοχασθούν και να προβληματιστούν πάνω σε σύγχρονα κοινωνικά ζητήματα και να καλλιεργήσουν την κριτική
τους σκέψη αλλά και τη συναισθηματική τους ματιά, να εξοικειωθούν με την τέχνη και τη γλώσσα του κινηματογράφου αλλά και να προχωρήσουν στη συμμετοχή σε δραστηριότητες, που στόχο έχουν τη βελτίωση του προφορικού και του γραπτού
τους λόγου. Εξάλλου, χάρη στη μικρή διάρκεια προβολής τους, οι ταινίες μικρού μήκους μπορούν εύκολα να αξιοποιηθούν σε ένα ωριαίο μάθημα, ώστε να αποφεύγεται η αποσπασματικότητα στην εκπαιδευτική διαδικασία. Στην παρούσα ανακοίνωση
θα παρουσιαστούν παραδείγματα διδακτικής αξιοποίησης ταινιών που σχετίζονται με θέματα των διδακτικών ενοτήτων και έχουν στόχο την εξοικείωση των μαθητών/τριών με την κινηματογραφική γλώσσα και τις τεχνικές της, καθώς και την ενεργό εμπλοκή τους στη μαθησιακή διαδικασία και την παραγωγή διαφορετικών κειμενικών ειδών λόγου στο μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας σε τάξεις του
Γυμνασίου. Οι μαθητές/τριες, κατά την παρακολούθηση των ταινιών, εμπλέκονται σε μια ολοκληρωμένη προσομοιωτική κατάσταση που τους κεντρίζει τη δημιουργική φαντασία και ενεργοποιεί τη συμμετοχή τους σε μια σκοπούμενη εμπειρία. Η διαδικασία οικειοποίησης των εικόνων, των ηρώων και της δράσης της ταινίας προκαλεί ερεθίσματα παραγωγής προφορικού και γραπτού λόγου.